Kompostowanie odpadów

Kompostowanie odpadów polega na niskotemperaturowym tlenowym rozkładzie substancji organicznej z udziałem mikroorganizmów. W procesie kompostowania uzyskuje się cenny nawóz, substytut nawozu naturalnego.

Kompostowanie odpadów jest najbardziej ekologiczną metodą utylizacji odpadów stałych, gdyż eliminuje niekorzystne skutki jakie mają miejsce w technologii unieszkodliwiania odpadów na składowiskach (odcieki zanieczyszczające wody gruntowe, gaz wysypiskowy, okupacja ogromnych obszarów, niszczenie krajobrazu), a także w technologii spalania (emisje gazowe, tj. SO2, NOx, dioksyny, furany oraz popioły i żużle z zawartością metali ciężkich). Ponadto rezultatem procesu kompostowania jest produkt, który może być wykorzystany rolniczo.

Warunkiem prawidłowego procesu kompostowania a także uzyskania kompostu o dobrych cechach użytkowych (wolnego od metali ciężkich, z zawartością pożądanych ilości substancji biogennych) jest wstępna segregacja odpadów miejskich. Najkorzystniej, gdy segregacja odpadów odbywa się u źródła ich powstawania, tzn. w gospodarstwach domowych. Praktykuje się także segregację w zakładzie unieszkodliwiania – np. w kompostowni.

Gdy kompostowanie nie jest poprzedzone segregacją wstępną, wówczas masa po procesie zawierać będzie znaczne ilości balastu (substancji nie poddających się biodegradacji, jak: szkło, kamienie, plastiki), a przede wszystkim zawierać będzie metale ciężkie
z odpadowych baterii, świetlówek itp. Udział metali ciężkich w kompoście ponad ilości naturalnie występujące w glebach, dyskwalifikuje kompost do celów wspomagania upraw rolnych. Kompost zawierający duże ilości metali ciężkich może być stosowany jedynie do celów rekultywacji składowisk.

Zalety kompostowania

Do zalet metody kompostowania należy zaliczyć:

  • uzyskanie wartościowego produktu w postaci kompostu,
  • pełne zhigienizowanie odpadów (dezaktywacja organizmów mezofilnych beztlenowych – zwykle chorobotwórczych)
  • zmniejszenie wejściowej objętości odpadów ponad 50% po wydzieleniu balastu, który może być w wysokim stopniu wykorzystany w charakterze surowców wtórnych (metale, szkoło, plastik)
  • relatywnie mała energochłonność.